ഇന്ന് ഞാനവളെ കണ്ടു
മാടിയൊതുക്കാത്ത മുടിയും
കുഴിയിലാണ്ട കണ്ണും
ചിരി വറ്റിയ ചുണ്ടുമായി
അവൾ ഞാനല്ലേ
എൻ്റെ പ്രതിച്ഛായ തന്നെയല്ലേ...
അന്ന് ആ ദിനം
നവവധുവായ് അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി
ആലിലത്താലി ചാർത്തി
സീമന്തരേഖയിൽ സിന്ദൂരം ചാർത്തി
അവന്റെ കയ്യും പിടിച്ചവൾ
സുമംഗലി ആയി....
അന്ന് ആ ദിനം
പേറ്റ് നോവറിഞ്ഞവൾ അമ്മയായി
സ്വപ്നം കണ്ട കണ്മണി
അവളുടെ സ്വന്തമായി
അവളിലെ പെണ്ണ് പൂർണ്ണമായി
ഭാര്യയുടെയും അമ്മയുടെയും
ഭാഗം ഭംഗിയായി ചെയ്തവൾ മുന്നേറി
അവളിലെ യൗവനം
കൊഴിഞ്ഞ് വർദ്ധക്യമേകി....
ഇന്ന് ഈ ദിനം
കണ്മണിയേകിയ മുറിവും പേറി
വൃദ്ധസദനത്തിന്റെ ഈ മുറിയിൽ
ഇരിക്കുമ്പോൾ അവൾക്ക് ചുറ്റും
അമ്മിണിയമ്മ മാധവിയമ്മ
മീനാക്ഷിയമ്മ തുടങ്ങി നിരവധി
അമ്മമാർ കൂട്ടിനുണ്ട്
ഗോപാലേട്ടൻ പറഞ്ഞത് പോലെ
ഞാനില്ലെങ്കിലും നീ തനിച്ചാവില്ല
എന്റെ ഗോമതി!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
അവൾ ഞാനല്ലേ
എൻ്റെ പ്രതിച്ഛായ തന്നെയല്ലേ........
