ഒരു വാക്ക് മിണ്ടാതെ
മറുവാക്ക് ചൊല്ലാതെ പോയതെന്തേ നീ
പേമാരിയായി പെയ്തു നീ തോർന്നിട്ടും
മഴമേഘമായ് സ്മൃതിയിൽ നിറയുന്നതെന്തേ
മനസ്സിന്റെ താളുകളില്‍ പെയ്തിറങ്ങിയ
മഴത്തുള്ളികള്‍ നിന്റെ ചിരി പോലെ തന്നെ
അടര്‍ന്നു വീഴുന്ന മഴമുത്തുകളായ്
ഇന്നും ഓര്‍മ്മയുടെ അകത്തളത്തളങ്ങളില്‍
മായാതെ പെയ്തു നിറയുന്നു ഒരു മധുര നൊമ്പരമായ്...
പോയ വസന്തങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു പോയിട്ടും
വീണ്ടും വസന്തമായ്‌ അണയുന്നതെന്തേ നീ
മഴവില്ലിൻ ചാരുതയോടെ പൊൻകിനാവായ്
മനതാരിൽ നിയറുന്നതെന്തേ നീ
ചൊല്ലാൻ കൊതിച്ച വാക്കുകളൊക്കെയും
മൊഴികളെക്കാൾ മാധുര്യമേറിയ മൗനമായ്
മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞതെന്തേ
കേൾക്കാൻ കൊതിച്ച പാട്ടിന്റെ പല്ലവി
പാടാൻ മറന്നതെന്തേ നീ...
ആകാശം കാണാ മയിൽ‌പ്പീലി പോലെ
മനസ്സിന്റെ പെട്ടകത്തിൽ ഒളിച്ചതെന്തേ
മനസ്സിന്റെ താളിൽ കുറിച്ച് വെച്ചൊരാ
പ്രണയ നൊമ്പരം കാണാതെ പോയതെന്തേ
ആ പദനിസ്വനം കേൾക്കാൻ കൊതിക്കെ
ഒരു പാഴ്ക്കിനാവായ് അകന്ന് പോയതെന്തേ നീ........
No comments:
Post a Comment